Λουσιβορίτς...
Από παλιότερη ανάρτηση στο facebook:
ΠΗΓΗ: facebook.com/politakis.alexandros/posts/10215819246896738
Χθες βρέθηκα σε μιαν Αρμένικη Κοπτική εκκλησία.
― Τι γράφει εκεί;
― "Σουρπ Κρηγκόρ Λουσιβορίτς", δηλαδή: "Άγιος Γρηγόρης ο φωτιστής".
― Α! Κι εγώ φωτιστής είμαι.
― Ε;..
Όσο με κοιτούσε ο επίτροπος προσπαθώντας να καταλάβει τί σόι πράμα άκουγε, παρατηρούσα το χώρο και σκεφτόμουν πώς γίνεται ναός με τόσο όμορφο όνομα να έχει τόσο άσχημο φωτισμό...
Το κρεωπωλείο της γειτονιάς μου έχει ψυγείο για κρέατα που φωτίζεται καλύτερα!
Το πίσω μέρος, γεμάτο δεκάδες γυμνούς σωλήνες φθορίου -ένας τους αναβόσβηνε. Ακόμα κι ο πολυέλαιος είχε ψυχρές λάμπες φθορίου για οικονομία!.. Στον επιτάφιο πάνω ― βρε τους αθεόφοβους! ― είχαν βάλει λεντοταινίες γυμνές, άσπρες και μπλε. Τόσο κιτσ ήταν που μου θύμισε το night club "Tropicana"...
― Ο φωτισμός σας δεν είν' καλός.
― Ποιός φωτισμός;!
― Τα φώτα δε βοηθάνε τον κόσμο να προσευχηθεί. Μπορώ να κάνω μια φωτιστική μελέτη για την εκκλησία σας. Είμαι επαγγελματίας.
Μετά από συζήτηση είπε:
― Εδώ δεν είναι θέατρο. Οι εκκλησίες δε χρειάζονται ιδιαίτερους φωτισμούς.Τα παλιά χρόνια, όχι φωτισμούς, ούτε ρεύμα δεν είχανε!..
― Τα παλιά χρόνια, ο φωτισμός ήταν προσεγμένος -από τεχνίτες. Ξεκινώντας απ' την αρχιτεκτονική, οι φωταγωγοί του θόλου κατασκευάζονταν, ώστε να εκμεταλλεύονται βέλτιστα το φυσικό φως, το εισερχόμενο υπό γωνία στη νοτισμένη απ' το λιβάνι ατμόσφαιρα· διαπερνώντας τον καπνό, δημιουργούσε φωτεινές δέσμες στο θόλο. Το φως φιλτράρονταν επίσης από τα βιτρώ κι έπαιρνε χρώματα κόκκινα, πράσινα, μπλε... Τα καντήλια είχαν διάφορα χρώματα, για να φιλτράρουν τη φλόγα. Στα εικονίσματα "έγραφε" το έντονο χρυσαφί του φόντου από υλικό φωτοανακλαστικό και, όταν η τρεμάμενη φλόγα ήταν κοντά, οι εικόνες στραφτάλιζαν. Κατά τη διάρκεια της τελετής, γίνονταν έντονες φωτιστικές αλλαγές (κάποιες ως σήμερα). Εν γένει, η ατμόσφαιρα ήταν μυσταγωγική. Όποιος έμπαινε μέσα, γοητευόταν ―ακόμα κι ο αλλόθρησκος θ' αλλαξοπιστούσε!
Υπάρχουν τρόποι να ζεστάνετε το χώρο: Να γίνει μέρος προσευχής, περισυλλογής κι ιερού μυστηρίου. Φυσικά, αν είστε ευχαριστημένοι με το ψυγείο, τότε, παρακαλώ...
Όσο για το θέατρο περί του οποίου μιλήσατε υποτιμητικά: Οι περισσότερες λατρευτικές πρακτικές είναι παρμένες από την Αρχαία Τραγωδία: Το μέλος, η στιχηρή απαγγελία, η αρχιτεκτονική (το υπερυψωμένο μακρόστενο λογείο-άμβωνας, οι τρεις θύρες: η ωραία πύλη κι οι δυο είσοδοι εκατέροθεν), ο υποκριτής-ιερέας, το αριστερό και δεξί ημιχόριο-ψάλτης (ακόμα και σήμερα στα εκκλησιαστικά βιβλία αναγράφονται: "Χορός α', β'), τα διαλογικά μέρη, οι συμβολικές αναπαραστάσεις-δρώμενα, τα αμοιβαία, η διονυσιακή θυμέλη-Αγία Τράπεζα...
Πριν προλάβω να τελειώσω, ο επίτροπος είχε φύγει διακριτικά, ως άλλος "πλούσιος νέος", διότι "εὐκοπώτερόν ἐστιν φωτιστὴν διὰ τρυπήματος μπλάκ-ρὰπ διελθεῖν εἰς ἐκκλησίαν ὀρθῶς πεφωτισμένην, ἢ ἀνεπίγνωστον καὶ ἀπαίδευτον ἐπίτροπον εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ φωτὸς" ("καὶ τοῦ Θεοῦ")...